نگهداری از تالاب ها و دریاچه ها
..
منظور از پمپ کردن آب دریاها به خشکی ها، نگهداری کردن و پابرجا نگه داشتن ِ
همین تالاب ها و دریاچه های موجود است که دارند رو به خشکی می روند.
از دریاچه هامون تا دریاچه بختگان و دریاچه ارومیه و چندین دریاچه دیگر که
از پنجاه سال پیش به این طرف، رو به خشکی گذاشته اند و یا خشک شده اند.
و یا تالاب هايی که موجود بوده اند و رو به خشکی گذاشته اند و یا به تازه گی
خشک شده اند، نظر این است که همه، دوباره دارای آب شوند
و جبران کمبود آب در دریاچه ها و تالاب بشود.
.
نظر این نیست که کویر ها را به دریاچه تبدیل کنیم.
طرح رویائی و بسیار سنگین که کویر لوت و یا کویر نمک را به دریاچه تبدیل کنند،
طرحی است که از شروع شرح این رویا، نشدن آن را تداعی می کنند و با همین
حرف ها، طرح های عملی و بسیار کوچک تر نسبت به دریاچه کردن های کویر را
تحت الشعاع قرار دهند و مانعی برای انجام کار های مفید و موثر در مقابل خشک شدن
تالاب ها و دریاچه های کوچک ایجاد می کنند.
.
چهل پنجاه سال پیش در بندرعباس مدرسه ها به خاطر توفان شن و ریزگرد ها
تعطیل نمی شدند.
یا در خوزستان موتور های برق به خاطر توفان ریز گرد ها از کار نمی افتادند.
در آذربایجان و تبریز توفان ریز گرد ها و یا توفان نمک نداشتیم.
در تهران توفان شن و ریزگرد ها نداشتیم.
در شیراز و کرمان، توفان ریزگرد و توفان شن نداشتیم.
.
سیاست های غلط و بسیار نادرست عمدی یا غیر عمدی، زدن چاه های عمیق
بدون مجوز کارشناسی، بستن سد های مختلف و نا لازم بر روی رودخانه ها فقط
برای بدست آوردن قرارداد های سد سازی...
نرسیدن به توافق با کشور های همسایه برای کم نکردن آب رودخانه های مورد
استفاده در ایران یا برای ایران
و گرمایش زمین و کم آمدن باران و نداشتن آب از آسمان...
همه این ها را به سرعت نمی توان به حالت اولیه برگشت داد.
حق آبه ی ایران از افغانستان هم چنان مورد بحث است و نتیجه ای نداده است.
ترکیه با سد هائی که در مسیر رودخانه های دجله و فرات زده و در حال ساختن
سد بزرگ دیگری نیز هست، آب دجله و فرات را بسیار کم تر می کند و جنوب غربی
و خوزستان و تالاب هایش را دچار کم آبی های بیشتری می کند، که با صحبت کردن
هم تغییری در روش خود نخواهد داد.
گرمایش زمین را و کم آمدن باران را نمی توانیم با خواهش و تمنا از طبیعت، جبران کنیم.
راه باقی مانده و عملی...
پمپ کردن آب از دریا های مجاور به خشکی های خشک تر شده است.
.
تالاب ها و دریاچه های ایران با پمپ شدن آب به آن ها، تالاب بودن و دریاچه بودن
خود را حفظ می کنند و از تبدیل شدن به مرکز جدید ریزگرد ها جلوگیری می شود.
آب های دریاچه های کوچک با پمپ شدن آب به آن ها، به صورت دریاچه باقی می مانند.
با پمپ کردن آب به دریاچه ها و تالاب ها، سطح آب های زیر زمینی پائین تر نمی رود
که هیچ، بلکه در طول چند سال سطح آب های زیر زمین بالا می آید و از نشست کردن
های زمین، جلوگیری می شود.
با برقرار نگه داشتن تالاب ها و دریاچه ها:
از ایجاد منبع جدید برای ریزگرد ها و توفان شن و گرد و خاک جلوگیری می شود.
از گسترش و به وجود آمدن بیماری های مختلف در اثر ریزگرد ها جلوگیری می شود.
مشکلات وجود ریزگرد ها در محیط زندگی روزانه برای مردم و صنعت کم می شود.
حیوانات آبزی و پرنده گان با وجود تالاب و دریاچه ها زنده می مانند.
تا مقداری علوفه در محل ها به دست می آید.
سطح آب های زیر زمینی بالا می آید.
فرونشست زمین در جاهای مختلف کم می شود.
.
گزارش از روزنامه های ایران در شهریور ۱۳۹۶:
« یکی از مدیرکل های سازمان محیط زیست به خبرنگاران گفت:
«فارس رتبه اول فرونشست زمین در جهان را دارد
و ادامه این وضعیت به خطر نابودی تخت جمشید در آینده خواهد رسید.»
ایشان همچنین گفته است که: «فارس به دلیل خشک شدن تالاب ها در معرض،
ریزگردها و سرطان خون است ...
تالاب بختگان که بخت ایران بود امروز به کانون فرسایش بادی تبدیل شده است».
باید توجه داشت که تالاب بختگان به دلیل آبگیری نابخردانه سد سیوند، و
با وجود هشدار های مرتب «بنیاد میراث پاسارگاد» و کارشناسان دلسوز در داخل
و خارج ایران سوخت و خشک شد.
بلایی که به دلیل سد سازی های بی رویه و حساب نشده بر سر بسیاری از تالاب ها
و رود ها و دریاچه های ایران آمده است».
..
سوز
۱۴ شهریور ۱۳۹۶ - 05.09.2017
